Eskisine de kabulüm.

O benim İstanbul’um…

nazanss.blogspot.com

Korkuyorum gözlerimi açmaya

Bu garip, bu sade kokuyu almaya,

Korkuyorum göreceklerimi görmeye,

Korkuyorum düşündüklerimi bulmaya!

Ya Amca Bey haklıysa, ya ben yüzyılları devirmiş,

Zaman makinesine binmiş, günü, ayı yılı, hatta yılları,

Eskilere zemberek misali çevirmişsem! Ben gerçekten benim dünyamdan

Başka dünyaya gitmişsem! Korkuyorum sesimi çıkarmaya,

Bir yüksek ses, bir nefes almaya! Ya ben eskideysem,

İstediğim, meraktayım dediğimdeysem! Bunun adı korkumu olacak,

Sevinçle mi yoğrulacak, bildiklerime, bilgiler mi eklenecek,

Yanlışlarımı öğrenmek beni çok mu üzecek, ya hayallerim daha büyükse,

Ya daha zengin, daha görkemli, daha ihtişamlıysa!

Yazık mı olur isteklerime, yazık mı olur düşlerime, hayallerime umutlarıma! Yok, çaresi bakacağım, neredeyim, kiminleyim bileceğim.

Belki güzel belki çirkini göreceğim. Tek tesellim olacak.

Yenide, eskide ikisi de benim olanı, beni benden bileni,

Beni benle seveni, benim onu sevdiğim gibi olanı,

Benim ona aşkım gibi bileni, aslında fark etmez ha eski ha yeni hali

O benim diyarım, evim, şehrim. O benim canım cananım.

O benim. Benim. Şehrim.

Eskisine de kabulüm.

O benim İstanbul’um…

Nazan Şara Şatana’nın

İstanbul & İstanbul

Romanından

nazanss.blogspot.com