Gülerim-Kim Görürse Görsün!

nazanss.blogspot.com

Merak ettim, etrafa baktım, ben mi yalnızdım

Başkaları var mıydı?

Varsa iyi miydi? Yoksa kötü müydü?

Bilmiyordum. Bildiğim ben yüksekçe bir yerdeydim.

Üstelik gülümsüyordum, karanlık geceye bürünmüştüm.

Yağmur yağıyordu ama ben aldırmamıştım.

Benim dünyamda o an ne karanlık ne yağmur vardı.

Uzaklardan gelen müziğin sesi kulaklarımda!

Sebepsiz miydi bilmediğim gülümsemem dudaklarımda…

Birde ilaveten bolca hayaller şekillenmiş her yanımda.

Neler yoktu ki, dereler akıyordu, kayıklar bile vardı.

İnsanlar gondolcuya inat şarkı söylüyordu.

Bana uzaktan bakanlar, gülenler, el sallayanlar,

Her tarafı sarmıştı.

Ruhum sanki dans ediyordu, sanki onu görüyordum.

Onun için bakmıştım etrafıma, onun için incelemiştim.

Bu deli, bu şaşkın, bu tuhaf halimi bir tek ben mi biliyordum.

Yoksa başkaları da bu kim, delirmiş mi diyordu!

Ben durmadan gülüyordum…

Bu gün çok sevdiğim, canımdan bir can sevinmişti.

Bu gün çok sevdiğim canımdan çok daha can, mutlu olmuştu.

Tabi hayaller kurarım, tabi çok sevinirim, tabi müzik dinlerim.

Bunlar benim hayallerimde şekil bulsa ne olur!

Canımın canının isteği olmuştu ya daha ne olsun. Gülerim.

Kim görürse görsün, kim gülerse gülsün, gülerim…

Nazan Şara Şatana

nazanss.blogspot.com